De eerste dag liep ik nog wat ongelovig rond in ‘mijn’ bos. Dat ik toch zomaar een stuk bos had kunnen kopen!

Een everzwijn zette me diezelfde week nog met beide benen op de grond. Een dood zwijn nog wel.

In het volle licht van dichtbij zag ie er nog een stuk minder aaibaar uit dan ik me everzwijnen al voorstelde. Wel indrukwekkend.

Even overwoog ik om het te laten liggen, dan zouden er nog veel dieren wat aan hebben. Maar ja, zou het gaan stinken of niet?

Daarom toch maar een stevig diepe kuil gegraven.

Er is trouwens best een kans dat er nog eens een zwijn z’n laatste rustplek komt zoeken. Per jaar vinden er namelijk honderden aanrijdingen met everzwijnen plaats. In 2019 bijna 600. Als ze niet in een keer dood zijn, zoeken ze een rustig plekje om te sterven. In het bofbos kan dat.